De schrijver geeft aan dat de wachtlijsten vnl opgebouwd zouden zijn door problematiek die kortdurend behandeld zou kunnen worden, ik neem aan bedoelend op de Basis GGZ.
Dit is niet de ervaring die ik heb in de praktijk, en die er is in de praktijken van collega’s. De grootste wachtlijst, het grootste probleem zit in de Specialistische GGZ. Er zijn al jaren te weinig behandelaars opgeleid, de budgetten die de ZV geven zijn te klein, met dank aan de marktwerking. Deze 2 problemen worden stelselmatig ontkend en door, nu dus het Trimbos-Instituut ‘vertaald’ in: “Als die geldbeluste behandelaars nou maar eens wilden zien dat het overgrote deel van de behandelingen binnen 10 sessies en in groepstherapie opgelost kan worden, dan lost het wachtlijstprobleem zich vanzelf op”
Een schroffering naar ons hardwerkende psychologische behandelaars, die heel hard nadenken over: hoe zorg ik dat mijn wachtlijst zo klein mogelijk is en toch iedereen de voor hem/haar meest gepaste behandeling geef, zonder dat ze volgend jaar weer terug moeten komen omdat toen een kortdurende behandeling op gedrag aangeboden is, die geen zoden aan de dijk zette omdat het probleem meerendeels in de ontwikkeling van die persoon zat. Daartoe doen we een goede analyse bij intake, doen we pre-intakes zodat mensen niet voor niks wachten en naar de juiste wachtlijst kunnen. En toch, desondanks is bij ons en bij alle praktijken die ik ken, de Specialistische wachtlijst vaak een half jaar, met als gevolg patientenstop, en kunnen, daarentegen, Basis GGZ clienten redelijk snel door naar behandeling.

Wilma Peters,
Klinisch Psycholoog