In 2012 bevond het RKZ zich in een crisis. Het ziekenhuis was in acute financiële problemen geraakt vanwege schulden aan de zorgverzekeraar. Hoofdverzekeraar en hoofdschuldeiser Achmea kreeg nog twintig miljoen van het RKZ. Van Roon is gekomen op voordracht van Achmea met de opdracht orde op zaken te stellen. Hij is drie en een half jaar bestuursvoorzitter geweest. Op 1 december stapt hij over naar het bestuur van het OLVG in Amsterdam. Van Roon: ‘Voor mijn gevoel is dit een natuurlijk moment om weer een stap te maken. Er is een fase afgerond.’

Wat trof u aan bij het RKZ?

Toen ik hier binnen kwam, was een van de eerste dingen die we oppakten de precieze schuld in kaart brengen. De getallen die de ronde deden, betroffen de bruto schuld. Het ging uiteindelijk om de netto positie: het verschil tussen alle schulden en vorderingen. Er stonden nog een paar vorderingen open. Mede doordat het ziekenhuis dit nog niet scherp had, kon de schuld niet worden afgewikkeld. Dat was aanleiding tot een continuïteitscrisis.

Waar bent u trots op?

Ik ben trots op wat we samen hebben bereikt. De schuldenberg is volledig weg gewerkt. Helaas waren er in 2012 nog operationele verliezen, maar wisten wij in 2013 en 2014 weer winst te maken. De solvabiliteit, het weerstandsvermogen bij tegenslagen, lag toen ik begon op zeven procent. In twee jaar tijd hebben we dat optrokken naar 21 procent, een procent boven de bankennorm. We zijn daar bovendien in geslaagd zonder de kwaliteit van zorg er onder te laten lijden. De HSMR is bij ons erg laag: 70 procent over 2014. Ook daar zijn wij heel trots op.

Hoe hebt u dat bereikt?

Onder meer door een alliantie aan te gaan met Zorg van de Zaak, onze partner. Wij hebben een bv gevormd waarin Zorg van de Zaak 95 procent van de aandelen heeft. Zorg van de Zaak heeft ons een achtergestelde lening verstrekt van 12 miljoen euro. Die lening kun je zien als garantievermogen richting de banken. Zorg van de Zaak is de eerste die zijn geld kwijt is, als het fout zou gaan met het ziekenhuis en daarna pas de banken. Ik hoop dat mede door deze constructie het vertrouwen van de banken in het RKZ definitief is teruggebracht. Een beetje tot mijn ergernis kunnen wij dat niet in alle rijtjes laten blijken.

Waarom niet?

In beginsel is het bedrag vreemd vermogen maar omdat het een achtergestelde lening is, wordt het gezien als hybride financiering. De modelrekening van het ziekenhuis staat niet toe dat dit wordt opgeteld bij het eigen vermogen. Maar het geeft ons wel degelijk in de ogen van banken een extra geruststelling.

Hoe gaat u de zorg van de toekomst vorm geven?

We hopen dat onze gezamenlijke onderneming pionier kan zijn op het gebied van mensen gezond houden. Wij willen ons richten op preventie. Dat is een moeilijk onderwerp omdat er geen goede financiering voor bestaat. Wij zijn ervan overtuigd dat men daarvoor wil betalen, als je het slim aanpakt. Als je erin slaagt om werknemers structureel gezonder te laten leven, heb je voor bedrijven en de bevolking een slag gewonnen. Heel veel van onze ziektelast is gedrag-gerelateerd. En is dus vermijdbaar.

Hebt u betalers gevonden?

Ja, wij hebben elkaar gevonden in het project stoppen met roken. Onze longartsen Wanda de Kanter (inmiddels werkzaam in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis) en Pauline Dekker genieten landelijke bekendheid op dat gebied. Zij hebben een aanpak die werkt. Vanaf heden is die aanpak beschikbaar voor alle klanten van Zorg van de Zaak. In totaal zijn dat 1,6 miljoen medewerkers die contracten hebben gesloten met Zorg van de Zaak.

Blijft het RKZ een basisziekenhuis?

Jazeker, met een SEH en een ICU. Door deze deal verandert er niets aan het profiel.

Wat is voor u de uitdaging bij het OLVG? ‘Daar moet ik nog achter komen. Ik wil graag honderd dagen lang met mensen praten en horen hoe men binnen het OLVG tegen de wereld aan kijkt. Ik krijg de in elk geval financiën, zorgverkoop en zorg vastgoed in mijn portefeuille. Het is een enorm ziekenhuis in het hart van onze hoofdstad, waar ik toevallig ook zelf woon. Ik heb er heel veel zin in.’