In de nieuwe cao’s zullen alle zorgmedewerkers er financieel op vooruit gaan en worden actuele thema’s als veiligheid, werk-privébalans en zeggenschap geadresseerd. Maar wat zegt een cao eigenlijk over goed werkgeverschap?
Goed werkgeverschap is het personeel op
Het verloop en het (ziekte)verzuim in een organisatie of sector zegt veel over het werkgeverschap.
Reken maar eens uit hoeveel fte het verzuim kost en hoe enkele procentpunten verlaging, bijvoorbeeld tot iets onder het landelijk gemiddelde, (ook uitgedruk in fte) zich verhoudt tot het aantal vacatures.
Teveel zien werkgevers werkdruk en burnout als een probleem dat bij het individu ligt, dat betere coping-mechanismes aangeleerd moet krijgen. Maar een belangrijke oorzaak van werkstress ligt in de balans wat je in je baan allemaal moet (job demands) en wat je mag (autonomie, job control). En die balans is geen individu-probleem maar een structuurprobleem. Afstappen van de bureaucratische, functionele of activiteitgebaseerde structuren is geboden!
Organisaties herontwerpen m.b.v. de handleiding ‘Nieuw organiseren: alternatieven voor de bureaucratie’ (Kuipers e.a., uitg Acco 2018) zorgt (als je het goed doet) dat elke organisatie z’n eigen ‘Buurtzorg-model’ kan invoeren. Dat dit heel iets anders is dan simpelweg 1e-lijns leidinggevenden te ontslaan en tegen resterende groepjes medewerkers doodleuk te zeggen ‘vanaf nu zijn jullie zelfsturend team’ (het recept voor een ‘draaimolendrama’) mag intussen duidelijk zijn.
Ik wens alle zorgmedewerkers een veel hogere kwaliteit van het werk met een goede balans tussen eisen aan en autonomie van alle professionals.