De rol van regisseur was hun al toebedeeld in het nieuwe zorgstelsel dat in 2006 het licht zag. Maar die kwam tot nu toe niet uit de verf. Met name omdat financiële prikkels om scherp in te kopen ontbraken. Maar minister Edith Schippers gaat het vereveningssysteem afschaffen.
Rol NMa
Een punt van aandacht is de rol van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa). In allerlei regio’s moeten ziekenhuizen met elkaar afspraken maken over specialisatie en concentratie van zorg. Dat is nodig om te voldoen aan de kwaliteitscriteria die medisch specialisten zelf opstellen. Zo hebben chirurgen voor hoogcomplexe zorg recent bepaald hoeveel operaties ziekenhuizen minimaal moeten doen om verantwoorde zorg te leveren. Met sommige behandelingen zullen ze moeten stoppen of intensiever samenwerken met andere ziekenhuizen. In de praktijk zal het onvermijdelijk leiden tot sluiting van afdelingen. Om er zeker van te zijn dat regionaal alle zorg beschikbaar blijft, zullen ziekenhuizen in onderling overleg moeten bepalen wie wat doet. Onlangs zei NMa-voorman Kalbfleisch dat zulke afspraken mogen, maar ziekenhuizen moeten dan wel aantonen dat de kwaliteitsvoordelen van de samenwerking opwegen tegen de nadelen van minder keuzevrijheid voor patiënten. En het mag alleen als die afspraken tot stand komen onder regie van de lokale zorgverzekeraar.
Financiële belangen
Op papier klinkt dat allemaal erg mooi. De vraag is of verzekeraars die rol ook echt kunnen waarmaken. Voor ziekenhuizen staan er grote financiële belangen op het spel. Stel dat een ziekenhuis moet stoppen met een spoedeisende hulp. Dan heeft dat grote gevolgen, want ook andere afdelingen lopen daardoor patiënten mis. Dat kan het ziekenhuis misschien compenseren door zich toe te leggen op bepaalde vormen van basiszorg. Daarover willen ziekenhuizen ook graag afspraken maken, maar dat mag weer niet van de NMa. Zo lang ziekenhuizen dat niet mogen, zullen ze de hakken in het zand zetten. En zal geen zorgverzekeraar erin slagen een spoedeisende hulp te sluiten. (Zorgvisie – Bart Kiers)
Lees meer:
Risicoverevening wordt niet afgeschaft. De ex ante risicoverevening wordt steeds beter en de ex post (hoge kosten) verevening kan dan voorzichtig worden afgebouwd. Het blijft daarbij de vraag of het wenselijk is om de ex post hoge kostenverevening volledig af te bouwen, dat leidt immers tot het stoppen van het geven van zeer dure zorg, ook als deze wel kosten-effectief is.
Greetje. Vergeet niet dat zorgverzekeraars steeds meer mensen in dienst nemen die hun strepen hebben verdiend in de zorg. Dus jouw mening gaat niet geheel op. Het zou van bijv. ziekenhuizen verstandig zijn om mensen weg te kopen bij Zorg verzekeraars om zodoende ook kennis te vergaren en evenwich te bewerkstelligen. Kennis is nog steeds macht.
Het is belachelijk dat mensen van achter een buro gaan bepalen over de zorg zijn niet eens kundig!!!!We gaan er alleen maar op achteruit en de zorgverzekeraar is niet in staat om te bepalen waar wat mag plaatsvinden ze denken eerst aan hun portemonnee en dan pas aan de patient!! En dat is toch foute boel, laten we eerlijk zijn wat valt er nog te kiezen als zij gaan bepalen waar wat mag plaats vinden en weten zij van afstanden in het Noorden des lands? NEE!!!!
En bijna geen openbaarvervoer?
NEE!!
Dus laat de zorg enz. waar hij hoort overal dus want iedereen betaald zijn/ haar premie en mag er dan toch ook wat voor terug.
hier laat ik het maar bij want kan er nog zoveel over schrijven maar…………
Het zorgstelsel is gebaseerd op concurrerende zorgverzekeraars om de gunst van de verzekerde opdat die kan kiezen voor de beste zorg tegen een betaalbare prijs. Spreken over lokale verzekeraar of verzekeraars met “kerngebieden” en “perifere” gebieden is hiermee tegenstrijdig. Het blijft opvallen dat “experts’ hier niet over vallen. Tunnelvisie is ook hen blijkbaar niet vreemd.
Basis van het zorgstelsel is overigens het theoretisch model van Alain Enthoven uit de USA. Die ging echter uit van concurrerende verticaal geïntegreerde zorgverzekeraars naar model Kaiser Permanente. Het is een theoretisch model en in de praktijk nog steeds niet gerealiseerd. Nederland heeft het model Alain Enthoven tot in het extreme doorgetrokken met concurrentie tussen zorgverzekeraars (in theorie) en concurrentie tussen zorgaanbieders, deels theorie, deels praktijk. Nederland gaat hiervoor een hoge prijs betalen. OESO rapporten laten dat de laatste jaren zien. Ook VWS heeft het in de gaten en spreekt zelf van “stuck in the middle” maar durft niet de vinger naar de juiste instantie/organisatie/ministerie te wijzen.
Verdelen van de markt is zo tegenstrijdig als maar zijn kan met het theoretisch model van het zorgstelsel. NZa en NMa hebben dat niet eens in de gaten.