Het CTG onderzocht in opdracht van het ministerie van VWS waarom het ene verpleeghuis met het beschikbare budget zijn bewoners voldoende en verantwoorde zorg kan bieden en het andere niet. Inderdaad blijken er grote verschillen te zijn tussen verpleeghuizen. Maar over de hele linie krijgen bewoners minder uren zorg dan volgens hun indicatie nodig is. Gemiddeld hebben zij 25,7 uur per week nodig, maar ze krijgen er 21,8: een verschil van vijftien procent.

Productiviteit opschroeven

Het gat tussen de indicatie en de geleverde zorg valt volgens het CTG deels te dichten door de verpleeghuizen zelf, maar niet geheel. Als zij allemaal hun productiviteit zouden opschroeven naar het huidige gemiddelde, kunnen ze per cliënt wekelijks 23,2 uur zorg bieden. Als alle verpleeghuizen even productief zouden zijn als de best practices, wordt dat 23,9. Er blijft dus minimaal een gat van 1,8 uur per cliënt per week.

Geen zorgkloof

Het college noemt dit gat “nadrukkelijk” geen zorgkloof, zoals de verpleeghuizen het zelf plegen te benoemen. “Deze (…) term suggereert een waardeoordeel, dat het begrip ‘verschil tussen geïndiceerde en geleverde zorg’ niet wil geven”. Want, stelt het CTG, niet alleen kunnen de verpleeghuizen het verschil zelf verkleinen, ook is niet onderzocht of de indicaties wellicht te royaal zijn. Het college stelt vast dat “het voor verpleeghuizen mogelijk is om goede kwaliteitsprestaties te combineren met goede financiële prestaties”.

Zorgzwaarte groeit niet

Het CTG bekeek verder of de groei van het budget van verpleeghuizen gelijke tred heeft gehouden met de zorgzwaarte van cliënten. De conclusie is dat beide niet substantieel zijn toegenomen in de onderzochte periode: van 2001 tot 2005. (ZorgVisie – Krista Kroon)