In het SCP-rapport schetst onderzoeker Lotte Vermeij een beeld van de aansluiting van oudere dorpsbewoners met hun dorpsgenoten en hoe deze verandert met toenemende kwetsbaarheid. Ook gaat zij in op de relatie hiervan met enkele dagelijkse problemen die op hoge leeftijd toenemen, zoals moeite met het huishouden en eenzaamheid. Nu Nederlanders steeds ouder worden en ook kwetsbare ouderen steeds langer zelfstandig wonen, worden informele relaties in de buurt steeds belangrijker als bron van steun en hulp.

Dorpsbewoners
Van de oudere dorpsbewoners (75 jaar of ouder) met zware lichamelijke beperkingen heeft 23 procent geen dorpsgenoten die zij om hulp kunnen vragen; dit is meer dan van degenen met lichte (15 procent) of geen lichamelijke beperkingen (12 procent). Oudere dorpsbewoners met veel aansluiting met dorpsgenoten ervaren nauwelijks minder praktische problemen, maar wel minder eenzaamheid, onveiligheid en neerslachtigheid.  Op hoge leeftijd (85 en ouder) krijgen dorpsbewoners vaker hulp van dorpsgenoten: 29 procent krijgt regelmatig hulp met het huishouden, 20 procent bij het boodschappen halen, 15 procent krijgt regelmatig een lift en 14 procent hulp bij klusjes in of om het huis.

Isolement
Vooral ouderen die relatief kwetsbaar zijn, omdat zij alleenstaand zijn dan wel lichamelijk beperkt, krijgen relatief vaak hulp van dorpsgenoten. Maar dit geldt niet voor alle kwetsbare groepen: ouderen met een laag inkomen krijgen juist weinig hulp van dorpsgenoten. Zij geven daarbij vaak aan dat zij geen behoefte hebben aan hulp van anderen. Deze combinatie kan duiden op sociaal isolement. Lees hieronder het onderzoek “Kleine Gebaren’.