Patiënten kunnen binnenkort zelf bepalen welke hulpverleners toegang krijgen tot hun elektronisch patiëntendossier (EPD). Wie wil, krijgt een e-mail of sms wanneer zijn medische gegevens in het EPD worden ingezien. Minister Edith Schippers (Volksgezondheid) meldt dat in een voortgangsrapportage over het EPD.
Patiënten kunnen vanaf het tweede kwartaal
Een landelijk EPD blijft het met een kanon op een mug schieten.
Laten we toch stoppen met die onzinnige discussie en alle gelden voor een landelijk EPD steken in reguliere zorg.
Belangrijkste optie zit er toch al in: je kunt achterhalen tot een jaar terug wie in je gegevens gekeken heeft, en als die er niets te zoeken had kun je daar iets mee. Die procedure moet alleen nog via Web beschikbaar komen ipv papieren procedure van nu. SMS-bericht bij inzage door iemand lijkt me excellente oplossing!
vertrouwdheid en de zekerheid dat de medische gegevens blijven binnen een behandelrelatie lijkt mij een minimale noodzaak.
Graag zie ik dat via een logboek elkek raadpleging goed te achterhalen is, mogelijk ook via e mail of sms bericht.
Daarbij zie ik graag de mogelijkheid tot forse bestraffing/ beboeting wanneer een dossier wordt geraadpleegd zonder dat daartoe een goede reden bestond; bijvoorbeeld € 10.000 boete.
bij alle vragen die Michiel terecht oproept, moet hij bedenken dat het er vooral om gaat dat de patiënt weet waarover informatie is opgenomen. dan kan hij met zijn adviseur (meestal zijn (huis)arts) de inhoud bespreken. mede daarom is het vooral van belang dat de patiënt bericht krijgt als het EPD door anderen wordt ingezien.
het is ook goed dat de patiënt kan bepalen wie inzicht in zijn EPD krijgt. daarbij past wel één kanttekening: het EPD kan een goede functie hebben wanneer een patiënt bij SEH wordt binnengebracht en zelf niet in staat is tot communicatie. daarom ligt het voor de hand dat de SEH wel toegang houdt.
@Michiel ik snap je verwarring en vragen. Maar er zijn grofweg 2 scenario’s bij de ene patient handelt het om simpele heldere diagnoses en bij een andere patient om onduidelijkheid en een zoektocht. De patient is doorgaans met een lekenbeschrijving in staat aan te geven wat hij voel. Het EPD kan helpen omdat beter vast te leggen en te koppelen. Artsen vragen niet voor niets wat u heeft of wat er is.
Daarnaast bestaan medische missers. Door duidelijke verbanden te kunnen leggen en het inzien van gegevens door anderen zelfgekozen hulpverleners wordt de rijkwijdte van kennis vergroot. Doo patienten de gelegenheid te geven het niveau van sharing te kiezen geef je deze ook de eigen kracht terug. Sommige mensen die jarenlang te hoop hebben gelopen zouden door een weldoordacht EPD beter geholpen kunnen worden.
Daarnaast zou je dan ook kunnen denken; niet alleen aan het donor codiciel maar ook het recht om kenbaar te maken of je een experimentele behandeling wil. Net zoals je zegt voor iedereen is de noodzaak anders. Angst voor medische gegevenssharing verdwijnt meestal bij levensbedreigende situaties. Wie wil overleven wil de beste kansen vinden.
Uit de berichtgeving begin ik juist op te maken dat de minister begint te snappen hoe zelfempowerment werkt, transparantie en veiligheid.
Over de portal heb ik mijn twijfels; vooral omdat niet duidelijk is of individuele bedrijven voldoende budget en kennis hebben om hun systemen veilig te onderhouden. De samenleving heeft daar totaal geen inzicht in. Maar ik kan mij goed voorstellen dat de kleine hulpverlener absoluut een beveiligde dossierservice kan gebruiken. Dit soort aspecten worden nauwelijks gecommuniceerd.
De moeilijkheid zit hem vooral in de manier waarop gegevens werden vastgelegd. Als een aandoening in een apart veld vermeld staat kun je filteren. Maar dat kan weer niet als verschillende aandoeningen in een en hetzelfde veld staan. Hoe flexibeler de opzet van het EPD, hoe bestendiger het wordt voor toekomstig gebruik. Net zoals de browsertechniek in feite alle systemen laat samenwerken. Maar dat staat in de kinderschoenen omdat de verschuiving van gedeelde verantwoordelijkheid mbt dossier eigenaar nu in een transitie fase naar een volwassen wederzijdse relatie is gekomen. En dat is een paradigma verschuiving in de medische wereld.
Om welke gegevens gaat het dan die iedere (huis)arts kan inzien en die je als patiënt kunt afschermen? Zit deze afschermingsmogelijkheid dan ook ingebouwd in EZIS, X/Care, Norma, etc.? Moet je als patiënt artsen toevoegen/uitsluiten of gaat het om hele functiegroepen? (Is er dan een altijd-up-to-date adresboek?)
Gaat het misschien alleen om landelijke gegevens buiten je ‘standaard’ ziekenhuis die ingezien worden via het LSP en niet zozeer om ‘lokaal’ inzien in ziekenhuizen, HOED-en, etc.?
Ik snap dit soort berichtgevingen zonder duiding nooit en verwart mij alleen maar.
En dan nog iets: wat heb ik als patiënt trouwens aan een röntgenfoto en wat moet ik met mijn labwaarden? Bloedgroep en cholesterol snap ik nog, maar de rest…
Zijn mijn afspraken en een overzicht van de correspondentie tussen huisarts en 2e lijn niet voldoende? Heeft iemand ooit echt onderzocht wat een patiënt echt nodig heeft en wat hij graag zou willen?
BTW: ik neem aan dat de zorgverleners deze diensten moeten leveren. Van welk investeringsbudgetten, die natuurlijk gespaard worden voor bezuinigingen, mogen ze dat doen dan?