Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Uitgelicht: Petra de Jong

Mark van Dorresteijn
Petra de Jong, directeur van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE), heeft haar vertrek aangekondigd. ‘Er komt een moment dat je moet stoppen, en dat is nu.’
Uitgelicht: Petra de Jong

Petra de Jong, directeur van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE), heeft haar vertrek aangekondigd. ‘Er komt een moment dat je moet stoppen, en dat is nu.’

Een definitieve vertrekdatum kan ze pas noemen als er een opvolger is gevonden, maar in ieder geval voor 1 augustus 2015. Sinds haar aantreden in 2008 is er veel veranderd. Zo is de organisatie gegroeid van 104.000 naar 162.000 leden. Vergeten groepen – psychiatrische patiënten, dementerenden en mensen met een voltooid leven – zijn op de kaart gezet. ‘In heel Nederland zijn mensen anders gaan denken over de doodswens van deze groepen. De acceptatie neemt steeds verder toe en er verschijnen binnenkort handvatten voor artsen en burgers om verantwoorde keuzes te maken. Voor mensen met een voltooid leven is zelfs een ministeriële adviescommissie opgericht onder leiding van Paul Schnabel.’ Als laatste hoogtepunt noemt De Jong de oprichting van de Levenseindekliniek, waar mensen met een afgewezen euthanasieverzoek terechtkunnen.

Laatstewilpil

Terugblikkend ziet De Jong dat in de laatste tien jaar een verschuiving heeft plaatsgevonden rond het zelfbeschikkingsrecht. ‘Mensen willen veel meer regie over hun leven, inclusief het einde daarvan. Regie over het einde zorgt voor rust en maakt het leven makkelijker.’ Een van de mogelijkheden om het leven te beëindigen is via een zogeheten laatstewilpil. Huib van Drion pleitte daar in 1991 al voor; het idee wordt steeds meer geaccepteerd. ‘De middelen bestaan al, maar de sleutel van de medicijnkast is nog in handen van de dokter. Die willen zij nog niet afgeven. Het interessante is overigens dat veel dokters zelf wel toegang willen tot deze pil.’ De Jong ziet de laatstewilpil als een grote ‘kluif’ voor haar opvolger. ‘Vooralsnog vindt de politiek dat onderwerp erg eng. Ook artsen vinden dat zij een verantwoordelijkheid hebben. Wij blijven pleiten voor een waardig einde. Als mensen dood willen, zoeken zij wel een manier. Nu zien we dat mensen op afschuwelijke manieren doen. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven, dus waarom zou iemand anders over het einde beslissen?’

Buitenland

In een aantal landen is het al mogelijk om relatief eenvoudig zelf het leven te beëindigen. ‘In de staat Oregon in Amerika kunnen terminale patiënten een half jaar voor hun verwachte levenseinde kiezen voor de dood. Dat kan al tientallen jaren en daar is nog nooit misbruik van gemaakt. Ook in Zwitserland kunnen mensen al een decennia lang zonder tussenkomst van artsen hun weloverwogen doodswens melden bij een instantie. Lekenhulpverleners reiken dan de dodelijke middelen aan. Andere landen zijn overigens weer jaloers op onze euthanasiewetgeving.’

Boegbeeld

Als boegbeeld van de NVVE wordt De Jong vaak herkend in het openbaar. ‘Van tevoren weet je niet of dat prettig is, maar ik heb dat nooit vervelend gevonden. Het aantal keren dat ik negatief benaderd ben, is op een hand te tellen. Eens per jaar ontvang ik een brief van iemand met een geloofsovertuiging die vindt dat wij fout zijn. Eigenlijk krijg ik altijd heel positieve reacties, tot in de skilift aan toe.’ Hoe zij haar carrière wil vervolgen, weet De Jong nog niet. ‘Er komt vanzelf iets op mijn pad. Ik heb nog te veel energie voor de status van pensionado.’

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.