Persoonsgebonden financieringsinstrumenten, zoals de indicatiestelling, zijn bedoeld om te tonen waar cliënten recht op hebben. Maar zorgaanbieders zien daardoor ook waar een cliënt géén recht op heeft, constateren Grit en De Bont in het rapport Zorgaanbieders en de ethische aspecten van marktwerking
De onderzoekers van het instituut Beleid en management gezondheidszorg (BMG) van de Erasmus Universiteit Rotterdam onderzochten in opdracht van werkverband De Open Ankh hoe de markt in de langdurige zorg vorm krijgt. Ze interviewden bestuurders, managers en professionals bij zes Open Ankh-organisaties.
Zorgaanbieders weigeren cliënten
Zorgaanbieders kunnen met de indicatie in de hand makkelijker verzoeken van cliënten weigeren. Grit : “Ze kunnen makkelijker nee zeggen.” De aanbieder krijgt bovendien zicht op ‘onrendabele’ cliënten, van wie hij de indicatie of het bijbehorende budget als te krap beoordeelt. Twee aanbieders uit het onderzoek weigeren soms zulke cliënten.
Grit verwacht geen verandering door de op handen zijnde zorgzwaartefinanciering, waarbij een ‘zware’ cliënt meer budget oplevert. “Een indicatie blijft een momentopname, wat een risico kan zijn. Bovendien is de indicatie volgens professionals soms te laag.” (Redactie ZorgVisie – Krista Kroon)
Website
