de kern van het probleem ligt erin dat niet de zorgafhankelijke (de patiënt of cliënt) de zzp’er als zorgverlener contracteert, maar de zorgverzekeraar via het zorgkantoor. de oplossing ligt mijns inziens in het schrappen van deze intermediaire rol en de verzekeraar een adviesrol te geven t.a.v. de zorgafhankelijken.

Mocht het hierbovenstaande enige relatie met de werkelijke gang van zaken hebben, dan berust dat puur op toeval.

Kees is net directeur langdurige zorg. Formeel is de zaak nog niet rond, maar dat is alleen uitstel van de bijbehorende salarisverhoging. Hij moet iets doen met zzp’ers. Hij weet nog niet goed hoe de hazen lopen, maar zijn voorganger vertelde hem te waken voor ActiZ. Iris zei: “ze blaffen en ze bijten.” Kees wil dat niet meemaken in zijn eerste maanden in functie. Hij vraagt ook wat advies aan Marcel, maar niet te veel want hij wil laten zien dat hij dit zelf kan. Marcel zegt alleen, die zzp-ers hebben geen political cloud en de PVV laat zich gemakkelijk om de tuin leiden. Ok, Kees weet wat hem te doen staat. Hij nodigt alle betrokkenen uit verzamelt alle argumenten en bedenkt hoe hij het ActiZ naar de zin kan maken. Hij praat vervolgens met ActiZ en zegt heel eerlijk: “Ik weet dat jullie moeilijk kunnen doen en jullie weten dat ik mij nog moet bewijzen. Wat kunnen we voor elkaar doen?” Samen beslissen ze dat de zzp’ers tenminste nog anderhalf jaar moeten wachten. ActiZ verwacht dat vele zzp-ers zich zullen richten op andere inkomsten en de sector zullen verlaten. Daarnaast geeft deze vertraging mogelijkheden om na te denken over verder uit- of afstel. Maar wat doen we met de staatssecretaris? “Oh” zegt de ActiZ-bestuurder, “die is gemakkelijk te overtuigen door de ambtenaren. Als je wil beschrijven wij alle obstakels en voor je het weet gaat ze door de bocht. Het is eigenlijk best een aardige dame.” Mooi. Kees is tevreden en weet dat hij bij zijn belangrijkste relatie alvast wat brownie-points heeft gescoord. Dit wordt een mooie functie.

Complimenten voor ActiZ (wederom), medeleven voor de zzp’ers, en sterkte voor onze staatsecretaris en CDA Tweede Kamer-lid Margreeth Smilde. Beiden hebben hier een nederlaag geleden. Hoe kun je immers uitleggen dat de politiek grote prioriteit toekent aan het vinden van extra verpleegkundigen, en tegelijkertijd de extra verpleegkundigen die klaar staan zo frusteert. Ik ben benieuwd of onze aardige staatssecretaris in staat is haar ambtenaren een uitbrander te geven. Of zou ze zich gemakkelijk laten overtuigen door haar ambtenaren die stellen dat ze ActiZ beter te vriend kan houden? Wie het weet mag het zeggen.