Opella is een zorgaanbieder van thuiszorg, revalidatie- en verpleeghuiszorg in de regio Ede-Wageningen. Wijkverpleegkundigen van de organisatie komen bij ouderen thuis die qua zorgvraag in aanmerking komen voor het verpleeghuis, maar het toch thuis willen proberen. Hazelaar heeft vrijdag een plan ingediend bij Van Rijn, net als 174 andere zorgorganisaties.
Verbeterplan Opella
Opella was een van de eerste organisaties die toestemming kreeg van VWS om alle onnodige regels los te laten, maar dit experiment loopt binnenkort af. Hazelaar zou daarom graag zien dat Van Rijn de regels zo aanpast dat meer ouderen thuis verpleeghuiszorg kunnen krijgen. Ook wil hij af van de regel dat er bij verpleegzorg in de thuissituatie ’s nachts binnen tien minuten een verpleegkundige aanwezig moet kunnen zijn. Volgens Opella bemoeilijkt deze regel van zorgverzekeraars het langer thuis wonen in buitengebieden.
Inzet op thuiszorg
Hazelaar gaat niemand verplichten, zegt hij. Ouderen die nu gebruik maken van een van zijn ongeveer 350 verpleeghuisplaatsen, mogen dat wat hem betreft gewoon blijven doen. Toch wil Opella de komende jaren focussen op zorg aan huis. Niet alleen voor nieuwkomers, maar Hazelaar wil ook kijken of huidige verpleeghuisbewoners weer een eigen woning kunnen krijgen. Dat er thuis vaker iets kan misgaan, realiseert hij volgens het dagblad. ‘We weten dat moeder kan vallen, maar sommige ouderen nemen liever dat risico dan dat ze in een verpleeghuis moeten wonen waar ze de regie over hun leven kwijt zijn.’
Discussie
Heeft Hazelaar gelijk en kunnen verpleeghuisbewoners veel vaker thuis wonen? We horen graag uw reactie.
ERAI
Het Experiment Regelarme Instellingen (ERAI) bestaat sinds 2011. Opella was een van de organisaties die meedeed aan het experiment. Uit een tussenrapportage uit oktober 2014 blijkt dat zorginstellingen die regelarm werken minder bureaucratie ervaren en goedkoper werken. Tegelijkertijd neemt de kwaliteit en tevredenheid van cliënten en medewerkers toe. Zo lukte het Opella om ruim 9 procent meer cliënten te helpen met hetzelfde budget.
Een prikkelende gedachte: het verpleeghuis helemaal opheffen. Toch zie ik in mijn dagelijks werk in het verpleeghuis veel mensen die zich er veilig voelen, er kwaliteit van leven hebben die zij thuis de laatste tijd niet meer hadden. Ik hoop dat we toegaan naar een gevarieerd aanbod van mogelijkheden: binnen muren, een mix van binnen en buiten de muren of helemaal thuis. En dat we daar goed over kunnen adviseren als professionals. Met centraal: de kwaliteit van leven en de aard van de zorg die nodig is. Niet alleen de fysieke veiligheid is daarbij in mijn ogen leidend, maar ook psychologische veiligheid, kwaliteit van relaties en behoud van autonomie en bewegingsvrijheid. Financieen zouden in een solidaire samenleving niet leidend moeten zijn, maar zijn dat de laatste tijd in toenemende mate helaas wel.
Eigen regie is betaalbaar totdat er ondersteuning moet plaatsvinden.
Thuis ondersteunen door derden is alleen mogelijk voor een betaalbare prijs.
Extern ondersteunen(bv verpleeghuis) is alleen weggelegd voor mensen
met voldoende financiele middelen.
Wat is er nu toch zo moeilijk? Zorg kopen kost geld. Geen geld, geen zorg!
Ik ben nu 12 jaar mantelzorger voor mijn echtgenote. Hulp en zorg regel
ik zelf. Deskundigen verzuipen in hun eigen deskundigheid en hebben nog
nooit gehoord van evalueren van hun eigen handelingen!
Of het nu gaat om leveranciers, artsen, ziekenhuizen, zorgbedrijven, verzekeraars en/of overheidsinstellingen. Allemaal weten ze het, althans dat denken ze.
Zorg is maatwerk en maatwerk is niet te koop!!
Ik krijg nu toch erg de indruk dat de heer Hazelaar nog steeds van mening is dat iedereen zo maar in een verpleeghuis kan worden opgenomen. Mijn moeder kon namelijk pas opgenomen worden toen ze de regie over haar leven kwijt was en niet andersom.
Veel mensen met een flinke zorgvraag blijven inderdaad graag thuis wonen. Ze kampen vaak met een verouderd beeld van zorginstellingen en zien ze zich niet als mensen die daar thuis horen. Ook verwachten ze alle regie kwijt te raken.
De drukte rondom een dergelijke beslissing en de verhuizing komen daar overheen. Mogelijk dat ze in een dergelijke fase eerder kiezen voor valpartijen in huis dan voor een verhuizing naar een zorgcentrum waarvan ze een zwaar verouderd beeld hebben.
Een professionele reactie, wanneer een verhuizing naar een zorginstelling wenselijk is, is dan niet om de verouderde aannames te onderschrijven en daar gebruik van te maken om bezuinigen door te kunnen voeren, maar om deze aannames bij te stellen en te regelen wat nodig is. Daar kan bij horen dat het personeel geschoold en gecoacht wordt richting regie ondersteunende zorg. Als personeel dat niet in de vingers en tussen de oren heeft, dan is de door hen geboden thuiszorg ook regie ondermijnend en ellendig en is dan ook geen optie meer.
Zelf ben ik werkzaam als vaktherapeut beeldend t.b.v. jong dementerenden bij ‘De Waalboog’ in Nijmegen. Daar wordt regie ondersteunende gewerkt en natuurlijk ook ingezet op thuiszorg waar mogelijk.