Een raar compromis. De patiënt moet kiezen of hij zijn gegevens niet, alleen binnen zijn regio, of landelijk wil vrijgeven voor het verbeteren van de zorgverlening. Als je daarover nadenkt, dan duidt het op een overheid die zegt: ‘wij vertrouwen die moderne ontwikkelingen allemaal niet, beste burger, jij moet zelf maar de risico’s beoordelen en afwegen welke risico’s je nog acceptabel vindt. Maar bedenk wel dat als je voor heel Nederland kiest, de risico’s veel groter zijn dan alleen voor je eigen regio’.
De wereld is klein geworden. Burgers leven in heel Nederland – en steeds vaker in Europa. Maar politici leven nog in de zorgregio’s van de vorige eeuw – en zijn blijkbaar niet bereid of in staat om de uitdagingen van vandaag en morgen adequaat het hoofd te bieden.

Hoewel Nederland een land lijkt te zijn waarin alles netjes is geregeld, is dit weer een oplossing die echt niet door de beugel kan. We hebben dit met het Europese verdrag gedaan, en waarschijnlijk met nog veel meer dingen: eerst de ene weg bewandelen, en als blijkt dat de bevolking ‘NEE’ zegt, een comma vernaderen en het toch doen. De Eerste Kamer wordt op deze manier buitenspel gezet. Over het LSP ben ik verder neutraal, maar deze gang van zaken is moreel gezien verkeerd. Dit toont weer dat in Nederland allerlei zaken formeel kloppend zijn, maar moreel verkeerd zijn. Hoezo terugkeer naar normen en waarden?

Het democratische gehalte van accoord is bepaald laag. Slechts 50 % van de reeds op het LSP aangesloten huisartsen gaven in november aan met de doorstart van het LSP het eens te zijn. Ook van de apothekers was een aanzienlijk deel tegen voortzetting van het gebruik van het LSP. Bovendien gaven van de reeds op het LSP aangesloten huisartsen bij een enquete aan dat hun communicatie via het LSP helemaal niet of slecht functioneerde. De LHV heeft duidelijk over de hoofden van de individuele huisartsen besloten in te stemmen met de plannen tot voortzetting van het gebruik van het LSP. Ook gaat het huidige plan tegen de wil in van de Eerste Kamer. Schippers zegt niet alle wensen van de Kamers te kunnen honoreren in dit accoord maar gaat in tegen de duidelijke stellingname van de Eerste Kamer, die dit dossier overigens nog steeds waakzaam volgt. Dat is op zich al uniek na het afstemmen van een wetwijzigingsvoorstel(in dit geval 31466)

Hier was geen ziener voor nodig om deze uitkomst te voorspellen. Toch bijzonder dat de Senaat het naar de prullenbak verwijst en dat een minister toch doorgaat met financieren. Niemand van de doorstartende partners spreekt met een woord over datgene eigenlijk via wetgeving geregeld zou moeten worden.