Ten minste tientallen patiënten, onder wie kinderen, hebben het afgelopen jaar op niet-medische gronden van medicijnen moeten wisselen. Dat schrijft de Volkskrant. Het probleem is aan het licht gekomen na onderzoek van de Stichting Eerlijke Geneesmiddelenverdeling (EGV), dat in opdracht van de minister is verricht. De minister noemt de resultaten van het onderzoek zorgwekkend. Ze deelde het rapport al op 15 mei met de Tweede Kamer. ‘Een voorschrijver dient altijd conform de stand van de wetenschap en de praktijk van de geneesmiddelen te kunnen voorschrijven’, aldus de minister. ‘Duur waar het moet, goedkoop waar het kan.’
Overheveling dure medicijnen
Schippers hevelde de bekostiging van enkele kankermedicijnen, groeihormonen en ontstekingsremmers voor onder meer reumapatiënten per 1 januari 2013 over van de reguliere apotheken naar de ziekenhuisbudgetten. De maatregel moest leiden tot kwalitatief betere zorg tegen lagere kosten. De patiënt mocht niets van de overheveling merken. Nu dit laatste wel het geval lijkt, heeft Schippers overheveling van een aantal andere dure geneesmiddelen vanaf 1 januari 2015 opgeschort.
Kwaliteit verslechtert
‘De minister maakt een terechte pas op de plaats’, zegt Carin Uyl-de Groot, hoogleraar evaluatie van de gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit. ‘We hebben geen enkel zicht op welke medicijnen ziekenhuizen voorschrijven tegen welke kosten.’ Ziekenhuizen splitsen in hun jaarverslag hun kosten per medicijn niet uit. Uyl: ‘We zien de kwaliteit van de zorg voor patiënten verslechteren zonder te weten of de beoogde besparingen worden behaald.’ De overheveling treft onder anderen kinderen met groeistoornissen. In 37 procent van de gevallen noemde de arts de kosten (16 duizend euro per jaar) expliciet als reden voor de overstap.
Variatie tussen ziekenhuizen
‘Het maakt voor de behandeling die je krijgt echt verschil naar welk ziekenhuis je gaat’, zegt Uyl. Hoeveel patiënten werkelijk op niet-medische gronden dure geneesmiddelen worden onthouden is nooit onderzocht, maar Uyl spreekt van een structureel probleem. ‘Op basis van de omzetcijfers van farmaceuten hebben we eerder al een grote variatie in voorschrijfgedrag van ziekenhuizen vastgesteld.’
maar voor de vertrouwensbasis die een essentieel onderdeel is van iedere behandeling, is het natuurlijk slecht dat zelfs artsen er kennelijk niet meer op mogen vertrouwen dat de middelen die zij voorschrijven, ook inderdaad worden verstrekt. of althans, dat zij vooraf worden geïnformeerd als er niet-medische redenen zijn, om andere middelen te verstrekken dan zij hebben voorgeschreven.
maar, @EvanS, u hebt gelijk: dat was wel de bedoeling van de CDA- en VVD-mini-sterren die de verantwoordelijkheid voor het budget willen overhevelen naar de zorgverzekeraars. en is dat nog steeds!
De maatregel van de minister was primair bedoeld om de medicatie kosten te verminderen. De ziekenhuizen kopen de medicatie bij de producent in en zijn voor de vergoeding hiervan afhankelijk gemaakt van de verzekeraars, die mogen zelf bepalen welk deel hiervan zij aan het ziekenhuis vergoeden. Dus als de verzekeraar bepaalt dat alleen de goedkoopste middelen vergoed worden, dan staat het ziekenhuis met de rug tegen de muur. De conclusie achteraf dat er minder of goedkopere medicijnen worden geleverd zou dus moeten worden aangevuld met: en dat was precies de bedoeling! Hoe hypocriet/politiek correct is de reactie van Schippers.
In de eerste en derde zin van dit bericht ligt de tegenstelling verscholen:
Ziekenhuizen schrijven uit kostenoverwegingen soms minder of goedkopere medicijnen voor dan artsen medisch noodzakelijk achten. <-> Ten minste tientallen patiënten, onder wie kinderen, hebben het afgelopen jaar op niet-medische gronden van medicijnen moeten wisselen.
Op zich lijkt er mij niets op tegen om op niet-medische gronden van medicijn te wisselen, maar als artsen iets medisch noodzakelijk achten lijkt mij dat wel een medische grond.