Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, wijkverpleging en ouderenzorg.
De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) gaat in de nieuwe bekostiging voor verpleeghuizen minimumtarieven vaststellen. NZa-directeur regulering Josefien Kursten spreekt van een paradigmashift. ‘De tarieven garanderen de kwaliteit die is afgesproken in het kwaliteitskader.’
NZa-directeur Josefien Kursten: ‘Als mensen minder naar het ziekenhuis gaan, zullen ziekenhuizen moeten afslanken.’
Bij de zorg voor kwetsbare, thuiswonende ouderen zijn vaak meerdere zorgverleners betrokken. Ook mantelzorgers behoren tot het netwerk rondom de oudere. Het werken in zorgnetwerken is bij veel zorgverleners echter nog niet ingebakken. Dat blijkt uit het onderzoek van Didi Verver, die deze week aan de Vrije Universiteit promoveert.
Ouderen onderbrengen in van de omgeving gescheiden gebouwen is niet meer van deze tijd. Steeds meer zorgaanbieders kiezen voor gevarieerde zorgconcepten die in de wijk worden ingepast, zoals Sint Jacob in Haarlem met het project Boerhave. 'Wie een verpleegindicatie heeft, blijft als het ware thuis wonen.'
1 REACTIE
Minimum tarieven verpleeghuizen leggen bodem voor kwaliteit. Wie gelooft dit soort verhalen. Zodra je afstapt van de landelijke (gelijkwaardige) tarieven, dan weet je waar je terecht komt. Blauwe ogen en glimlach gaan het tarievenstelsel verpleeghuizen verpesten. Ik zeg dit, omdat de willekeur van bestuurders, ook van de NZA, tot alles in staat zijn om quasi onder de noemer kwaliteit hun zin door te drukken. Kwaliteit is enerzijds meetbaar en anderzijds is het een beleving. De ene bewoner heeft het uitstekend goed en de ander klaagt over het kan beter. Uniformiteit in tarieven en in verhouding directe kosten en indirecte kosten houden balans in het bekostigingssysteem, ook van verpleeghuizen. Dan wordt heel veel meetbaar!
Minimum tarieven verpleeghuizen leggen bodem voor kwaliteit. Wie gelooft dit soort verhalen. Zodra je afstapt van de landelijke (gelijkwaardige) tarieven, dan weet je waar je terecht komt. Blauwe ogen en glimlach gaan het tarievenstelsel verpleeghuizen verpesten. Ik zeg dit, omdat de willekeur van bestuurders, ook van de NZA, tot alles in staat zijn om quasi onder de noemer kwaliteit hun zin door te drukken. Kwaliteit is enerzijds meetbaar en anderzijds is het een beleving. De ene bewoner heeft het uitstekend goed en de ander klaagt over het kan beter. Uniformiteit in tarieven en in verhouding directe kosten en indirecte kosten houden balans in het bekostigingssysteem, ook van verpleeghuizen. Dan wordt heel veel meetbaar!