Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, wijkverpleging en ouderenzorg.
De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) gaat in de nieuwe bekostiging voor verpleeghuizen minimumtarieven vaststellen. NZa-directeur regulering Josefien Kursten spreekt van een paradigmashift. ‘De tarieven garanderen de kwaliteit die is afgesproken in het kwaliteitskader.’
NZa-directeur Josefien Kursten: ‘Als mensen minder naar het ziekenhuis gaan, zullen ziekenhuizen moeten afslanken.’
Twintig jaar was Gwen Vuurberg toen ze op een dag buikpijn kreeg die niet overging. Op een echo was iets te zien op de alvleesklier. Dat kan niet, zei de arts, je bent geen vijftig. Het kon dus wel. Vuurberg had een tumor.
De Nederlandse Zorgautoriteit heeft donderdag een barrièremodel gepubliceerd dat moet voorkomen dat zorgbedrijven geld wegsluizen dat bedoeld is voor zorg. Met actievere rollen voor onder meer zorgverzekeraars en gemeente – maar ook banken, accountants en notarissen - wil de NZa het aantal ingewikkelde bv-constructies bij zorgaanbieders en het weglekken van zorggeld terugdringen.
1 REACTIE
Minimum tarieven verpleeghuizen leggen bodem voor kwaliteit. Wie gelooft dit soort verhalen. Zodra je afstapt van de landelijke (gelijkwaardige) tarieven, dan weet je waar je terecht komt. Blauwe ogen en glimlach gaan het tarievenstelsel verpleeghuizen verpesten. Ik zeg dit, omdat de willekeur van bestuurders, ook van de NZA, tot alles in staat zijn om quasi onder de noemer kwaliteit hun zin door te drukken. Kwaliteit is enerzijds meetbaar en anderzijds is het een beleving. De ene bewoner heeft het uitstekend goed en de ander klaagt over het kan beter. Uniformiteit in tarieven en in verhouding directe kosten en indirecte kosten houden balans in het bekostigingssysteem, ook van verpleeghuizen. Dan wordt heel veel meetbaar!
Minimum tarieven verpleeghuizen leggen bodem voor kwaliteit. Wie gelooft dit soort verhalen. Zodra je afstapt van de landelijke (gelijkwaardige) tarieven, dan weet je waar je terecht komt. Blauwe ogen en glimlach gaan het tarievenstelsel verpleeghuizen verpesten. Ik zeg dit, omdat de willekeur van bestuurders, ook van de NZA, tot alles in staat zijn om quasi onder de noemer kwaliteit hun zin door te drukken. Kwaliteit is enerzijds meetbaar en anderzijds is het een beleving. De ene bewoner heeft het uitstekend goed en de ander klaagt over het kan beter. Uniformiteit in tarieven en in verhouding directe kosten en indirecte kosten houden balans in het bekostigingssysteem, ook van verpleeghuizen. Dan wordt heel veel meetbaar!