Voorspelling: de EPD lobby gaat door met telkens oude wijn in nieuwe zakken aanbieden. En de senaat gaat vroeg of laat om. En waarschijnlijk om de verkeerde redenen. Dat lijkt verdacht veel op de methode Den Uyl: praat eindeloos door, toon nog een nieuwe invalshoek, stel nog een vraag en uiteindelijk is iedereen murw geslagen, is het beu of is moe. En voilà, de lieden krijgen toch hun zin. Bovendien is er onlangs nog een oud argument nieuw leven ingeblazen: de noodzaak om patiëntenstromen goed inzichtelijk te krijgen. Een landelijke infrastructuur is daarvoor een aantrekkelijke randvoorwaarde (met referte aan dat andere landelijke IT project van de ov-chipkaart. ook daar was het volgen van cliëntenstromen een majeur argument). Een landelijke EPD is dus een kwestie van tijd. Maar onder welke voorwaarden?

Wat een ongelofelijke uitkomst. Een discussie in de kamer die zich (alweer) richt op het verkeerde uitgangspunt. Want natuurlijk is de privacy niet 100% te garanderen, net zo min als we kunnen garanderen dat onze bankpas niet wordt gekraakt! Toch zijn er veel (Scandinavische) landen waar gewoon met een EPD wordt gewerkt. Zonder problemen met privacy. De crux zit hem in het voorkomen en bestraffen van misbruik van dergelijke gegevens. Maar wie heeft er eigenlijk de meeste baat bij het feit dat patiëntgegevens niet centraal worden geregistreerd? Volgens mij is dat de farmaceutische industrie. De kans is groot dat zij het zwaar te verduren krijgen als bijwerkingen van medicijnen inzichtelijk worden op het moment dat patiëntgegevens op grote schaal worden geregistreerd en geanalyseerd. Conclusie: het geld zegeviert, de burger trekt aan het kortste eind en de politiek laat zich weer ringeloren.

Mijn advies zal zijn op het gebied van standaardisatie in taal en terminologie om brieven weer te gaan schrijven in de oude taal die iedere medicus begrijpt Latijn. Vroeger schreef men deze taal wereldwijd onder de medici.Politiek , een Debat waard en de oplossing is Historisch de moeite waard !