Wijkverpleegkundige Claudia Jansen kreeg in het kader van het programma ‘Versterken van verpleging thuis’ van patiëntenvereniging NPCF en beroepsorganisatie V&VN carte blanche om de wijkzorg in haar wijk in te richten. ‘We deden hier samen met tien andere thuiszorginstellingen het afgelopen jaar aan mee’, legt Claudia Jansen uit. ‘In dit project had je uren voor advies, instructie, voorlichting (AIV) ter beschikking die vrij ingevuld mochten worden. Ik heb er in mijn wijk voor gekozen om die uren te gebruiken om onder andere uitgebreidere intake gesprekken te voeren. Dit om de zorgbehoefte, de zorgvraag, de zorgrisico’s en het netwerk rondom de klant duidelijk te krijgen. Aan het einde van het project bleek dat het aantal uren geleverde zorg hierdoor niet is gestegen maar juist is gedaald.’
Klanttevredenheid
Vanaf mei werkt Sensire nu bedrijfsbreed met deze methode. De aanpak van Jansen is opmerkelijk omdat niet alleen blijkt dat door in het begin meer aandacht te geven aan de klant er later in het zorgtraject minder uren nodig zijn. Een andere uitkomst is dat ook de klanttevredenheid erdoor stijgt. Jansen: ‘Mensen vinden het fijn dat er in het begin van het traject, als men net uit het ziekenhuis komt, veel aandacht is en de zorg goed wordt afgestemd en gecoördineerd. In mijn systeem zorg ik er ook voor dat met regelmatig wordt geinventariseerd of alles goed gaat op een aantal specifieke terreinen als voeding en decubitus. De 55 cliënten in mijn wijk ervaren dat als heel prettig.’
Einde experiment
Het was volgens Jansen bij aanvang niet haar bedoeling om het aantal zorguren te verlagen. ‘Onze controller veraste me aan het einde van de proeftuin met het feit dat we gemiddeld per week een uur minder zorg nodig hebben per klant. Dat is fantastisch en daarom werken we nu in iedere wijk op deze manier. Ook nu het experiment is afgelopen en we niet meer in een regelvrije zone zitten, kunnen we dit blijven doen zonder dat het zorgkantoor of VWS aan de bel zal trekken.’ (Zorgvisie – Wouter van den Elsen / Twitter / Beeld © ANP Lex van Lieshout )
Lees meer
Lees het rapport Versterking van verpleging thuis
Staatssecrettaris tevreden over wijkzuster
Klanten wijkzorg Sensire krijgen gratis iPad
Het concept van de regelarme zorg van de toekomst, waarbij de eindelijk weer de cliënt leidend en bepalend is! Regel de zorg cliëntgericht om de cliënt heen en de kwaliteit van zorg zal toenemen. m.a.w. COMMUNICATIE en dan vooral LUISTEREN!
Het is goed dat het herontdekt is en tegelijk triest dat het nodig was het te herontdekken. Het weghalen van de intakefunctie naar de CIZ’en van deze wereld heeft de zorg op afstand geplaatst. Het is niet meer dan een normale menselijke behoefte om aan het begin van een zorgtraject goed af te stemmen met degene die de zorg gaat leveren. Zo ontstaat vertrouwen en begrip, en daar pluk je verder in het traject de vruchten van..
Maar ja, maak dat maar eens duidelijk aan een ambtenaar of een bestuurder die alleen bureau’s kennen.
Oude wijn in nieuwe zakken. Met weemoed kijk ik terug. Tot de jaren 90 was deze werkwijze de gewoonste zaak van de wereld. Nog even en ook de JGZ maakt hiervan integraal onderdeel uit. Dan ben je weer Echt wijkverpleegkundige; het gezicht en aanspreekpunt van een gemeenschap die weet wat er speelt daar pro- actief naar handelt en in samenwerking met andere disciplines een verbindende rol heeft en zorg op maat biedt.
Buurtzorg werkt absoluut niet zo! Zorgplannen worden vaak niet goed opgemaakt ik heb het zelf meegemaakt.
Lang leve Buurtzorg!!
Veel zorg is door professionals overgenomen, daardoor is de zorgconsumptie gigantisch gegroeid. Het is zaak een zorgvraag in zijn gehele context te benaderen. Wat heeft de zorgverlener nodig om zo goed mogelijk te kunnen functioneren in deze maatschappij, in zijn/haar omstandigheden? Wat kan die persoon daar zelf van doen (eventueel leren)? Wat kunnen naasten en vrijwilligers daarin betekenen? Als dat geïnventariseerd is dan blijft er over wat de professional moet invullen. En laat dit zo goed mogelijk gebeuren in overleg met de zorgvrager. Hopelijk is dit de benadering die Claudia Jansen en haar collega’s ook toepassen bij hun zorgvragers.
Ja Jan, de hele zorg is een vliegwiel en heeft de zorg geheel ontwricht als je kijkt naar waar het om gaat.
De intake van de wv is afgeschaft met de indicatiestelling door de RIO’, Het was toch niet goed dat je je eigen werk genereerde volgens de beleidsmakers ( ik zou zeggen zoals de waard is..) Inmiddels zijn de RIO’s CIZ’s geworden en indicaties gestandaariseerd. Een heel traject wat veel geld heeft gekost. Hoe hebben ze het kunnen bedenken.
Buurtzorg werkt al jaren zo….!
Ik verbaas mij nog steeds over hoe vaak een wiel kan worden uitgevonden. Wie heeft ooit bedacht dat de wijkverpleegkundige haar intake bezoek moest afschaffen. En nog belangrijker: waarom is onze beroepsgroep hiermee akkoord gegaan?