Tasseli onderzocht sociale netwerken in ziekenhuizen en ontdekte welke personen in een ziekenhuis het best in staat zijn om kennis over te dragen aan collega’s aan de andere kant van de statusbarrière. Zijn analyse en de diepte-interviews die hij daarnaast hield, maakten duidelijk dat kennis zich verspreidt door de sociale netwerken binnen een ziekenhuis. En die sociale netwerken vormen zich voor een deel rond professionele status. Zo delen zowel verpleegkundigen als artsen veel meer informatie met hun eigen vakgenoten dan met anderen.
Verpleegkundigen hiërachischer
De kennisnetwerken van verpleegkundigen en artsen zijn bovendie anders georganiseerd, bleek uit het onderzoek Social Networks and Inter-professional Knowledge Transfer: The Case of Healthcare Professionals. Netwerken van verpleegkundigen zijn doorgaans hiërarchischer. Vooral de leidinggevend verpleegkundige heeft toegang tot nieuwe kennis en wordt vervolgens een bron van informatie voor andere verpleegkundigen. Artsen vertrouwen minder vaak op een centrale figuur voor het uitwisselen van informatie, zij vragen -en krijgen- tijdens hun werk vooral adviezen van andere artsen.
Medisch directeur de spil
Door dieper in de sociale structuren van het ziekenhuis te duiken, ontdekte Tasselli dat het voor sommige specifieke medewerkers gemakkelijker is om waardevolle kennis te verzamelen en te delen. Dit geldt bijvoorbeeld voor medisch directeuren. Zij spelen een centrale rol bij de dagelijkse gang van zaken in een ziekenhuis. Van alle artsen hebben zij de kortste, en daardoor eenvoudigste, communicatielijnen met ander personeel. Omdat kennisoverdracht afhankelijk is van sociale interactie en vertrouwen, zijn medisch directeuren een goede informatiebron voor zowel verpleegkundigen als artsen. Door hun positie begrijpen en spreken ze de verschillende ‘jargons’ bovendien beter, zodat ze kennis makkelijker kunnen overdragen van de ene naar de andere groep.
Kennisoverdracht
Tasselli benadrukt dat kennisoverdracht het vooral van informele contacten moet hebben, en niet gebonden is aan formele afdelingen of schriftelijke richtlijnen. Administratieve reorganisaties zijn dus niet het aangewezen middel om kennisoverdracht binnen een ziekenhuis te bevorderen.
Dossier Kwaliteitsnormen
Om kwaliteit te garanderen stellen wetenschappelijke verenigingen kwaliteitsnormen op. Ziekenhuizen proberen hier zo goed mogelijk aan te voldoen, terwijl verzekeraars over hun schouders meekijken.
Dat kennis binnen vakgenoten met vergelijkbare sociale status blijft, illustreert ook dat de oriëntatie op kennisvergroting en uitwisseling niet gebaseerd is op de ‘patient journey’. Dus dat de essentie van waardetoevoeging aan een patiënt, niet bekeken wordt vanuit de patiënt, en diens optimale route door een behandeltraject, een eis ook vanuit value based halte care. Dus blijft hier sprake van suboptimalisering van behandeling binnen verpleging en binnen behandeling door artsen en plaats van integraal. Hoe archaïsch nog!