mijn ervaring is dat de uren wel degelijk worden op gemaakt,en dan nog het lef hebben om te zeggen dat ze niet uitkomen met de uren,en dan bij het ciz uitbreiding van zorg aanvragen.Tijd wordt dan helft van de tijd opgevuld met praten,makkelijke verdienen toch.

P.S Mijn vader had een indicatie voor 24 uurs zorg. Ze hebben het wel als 24 uur doorgegeven aan het zorgkantoor. Dat zagen wij aan de rekening die wij kregen van het CAK. 24xeigen bijgragen ipv 1,5x eigen bijdrage. Zakkevullers.

Je kunt ook tevreden medewerkers houden en ze gewoon volgens indicatie werken kunnen ze ook nog een praatje met de clienten maken.
Vinden de clienten ook wel leuk en bij buurtzorg kunnen ze maar maximaal 3 x per dag komen omdat er tussen 12 en 17 niemand werkt. Maar dat vertellen ze niet. En dat hoog aangeschreven staan snap ik wel als je maar hard genoeg roept dat je de beste bent dan geloven mensen dat op den duur. Maar de zorg is slecht medewerkers weten de helft van de tijd niet hoe ze wat moeten doen. Mijn vader lag op sterven en er kwam maar twee keer per dag iemand de rest hebben we zelf moeten oplossen omdat ze niemand hadden, verder de kleine teams zijn best groot hoor mijn vader heeft twee weken zorg van ze ontvangen en 19 nieuwe gezichten gezien en als het aan buurtzorg lag was mijn vader al binnen twee dagen dood, door het niet controleren van de medicatie en binnen twee dagen nog 18 andere fouten.Kunnen de medewerkers waarschijnlijk niets aan doen maar wel Jos Blok die kan de medewerkers wat meer tijd voor de clienten geven zodat ze dit wel allemaal kunnen controleren en niet alleen zijn eigen zakken vullen.

Een niet in het artikel genoemde oorzaak is dat de zorgkantoren overschrijding van de (te laag toegekende)productieafspraak niet volledig fincieren, terwijl de zorgvrager over de indicatie beschikt en de levering noodzakelijk vindt. Hoezo marktwerking?!

Om nu het CIZ maar meteen op te heffen is m.i. een brug te ver. Ik kan me n.l. nog heel goed herinneren dat na het eerste jaar WMO Thuiszorg bleek dat de oude indicatiestellingen naar beneden konden worden bijgesteld omdat de zorgaanbieders in het verleden een te ruim aanbod hadden geïndiceerd terwijl de “klant”minder nodig leek te hebben. Dat de Thuiszorg nu opnieuw slechts de helft aan geïndiceerde zorg levert zegt mij niet meer en niet minder dan dat het goed is bij een indicatiestelling uit te gaan van een zgn. min- max indicatievariant. Dat geeft de klant en de zorgaanbieder de ruimte om “zorg op maat te krijgen en te leveren”.

@erik en @zomaar:
Je ziet de werkwijze van het CIZ ook steeds meer die kant op gaan . Tegenwoordig kunnen instellingen zelt “HIT-ten” dat is het verlnegen en eventueel beperkt ophogen van indicaties en “SIP-pen” dat is in standaard situaties een standaard indicatie stellen. Dit wordt alleen nog gecontroleerd (steekproef) door het CIZ.

@Tjark: Aanbieders krijgen geleverde uren vergoed, niet de geindiceerde.
@Brink: Het tarief is niet gekoppeld aan indicatie maar aan uur zorg per functie. Bijv 60euro voor 1 uur verpleging. Levert een instelling eenhalf uur verpleging dan krijgt deze 0,5×60 euro, ongeacht de hoogte van indicatie. Tenzij, uiteraard er minder dan dat halfuurtje is geindiceerd. Dan krijgt de insteling niets of zoveel minder als er is geindiceerd.
Ook is het zo dat veel zorgkantoren krotingen geven op tarieven wanneer een zorginstelling een “te goed” bedrijfsresultaat of “te hoog” RAK hebben.

De reacties zijn typerend voor de sector. Ik ben het eens met het feit dat er teveel regels zijn, maar waar het in de sector veelal omgaat dat managers, graag zwarte cijfers aan hun raden van toezicht willen laten zien. In de praktijk betekent dit, dat er nogal erg vaak minder zorg wordt gegeven dan is geindiceerd en dat wel het volledige tarief in rekening wordt gebracht. Er zijn in Nederland een paar Thuiszorg instellingen die wel erg veel reserves hebben opgebouwd, terwijl al je je werk goed doet er eind van het jaar niet veel overblijft van je budget.
Zorgkantoren doen hier niets aan, helaas.

dit roept wel de vraag op of de aanbieders de vergoeding voor die andere 47% in hun zak kunnen steken of deze wellicht bij de zorgkantoren (lees verzekeraars) blijft hangen. want de zorgvragers die er recht op hebben betalen er wel voor (indirect weliswaar, maar toch ..).
wellicht biedt dit onderzoek inderdaad wel voldoende argumenten om de extra schakel van het CIZ uit de keten te halen en de geleverde diensten rechtstreeks te baseren op wat de patiënt/zorgvrager en diens vertrouwenspersonen (huisarts etc.) noodzakelijk achten.

Zo jammer dat we allemaal weer taakgericht gaan denken en dit met leuke termen vertalen naar clientgerichte zorg… Aandacht voor het individu en ondersteunen van mantelzorgers schuiven we heel efficient naar de achtergrond.

het is al vaker gesteld. teveel regelgeving rondom indicaties.
Wie schrijft , die blijft. Zo ook het CIZ. De politiek houdt dit in stand. Teveel procedures maken de zorg te duur. De indicatiestelling moet terug naar de instellingen.Geef per bevolkingsdichtheid een budget aan de instellingen, dze kunnen dan gericht hun werk doen en niet voortdurend moeten schaven aan hun beleid dat door dure managers wordt gemaakt.

Het lijkt mij wel zeer verstandig de organisaties zelf de indicaties vast te laten stellen. Zo krijg je tenminste indicaties die passen bij de client. Door alle beleidsregels bij het CIZ worden er indicaties afgeven met teveel uren of met veel te weinig uren. Het zorgkantoor kan steekproeven uitvoeren en de coordinatie houden tussen de zorgorganisaties en de zorgverzekeraars.

Nee niet het CIZ opheffen! Dan krijgen de zorgkantoren (lees zorgverzeraars)nog meer ruimte bepalend te zijn in de vaststelling van wat de zorgorganisaties wel en niet (binnen de AWBZ) moeten leveren aan client. De invloed van de zorgverzekeraars dient juist beperkt te worden. De mogelijke positieve kanten van marktwerking in de zorg worden volledig teniet gedaan doordat er zo geen marktwerking tussen zorgorganisaties maar tussen zorgverzerkeraars ontstaat.
Beperk de rol van de zorgverzekeraars tot die van kassier. Laat de IGZ kwaliteit van zorg controleren en het CIZ uitvoering geven aan het “inkoopbeleid” van de overheid.

De manier waarop je als organisatie door het CIZ word behandeld is beneden alle fatsoen. Uitzonderingen daargelaten krijg je het gevoel je vraag te moeten verdedigen alsof je de grootst mogelijke onzin probeert te verkopen. We werken toch allemaal voor de klant? Ik denk dat het goed om de rol van het CIZ nog een kritisch te herzien.

met dit gegeven kan het nieuwe kabinet het CIZ opheffen;

zorgprofessionals zijn uitstekend in staat in te schatten welke zorg wel of niet nodig is; iedere zorgprofessional wel of niet economisch onderlegd weet dat haar of zijn tijd kostbaar is. De zorgprofeesional verdient het vertrouwen terug , wat controle achteraf rechtvaardigd aan de hand van productieafspraken zoals dit eerder is geweest.

Ik sluit me aan bij Anita. Het is in Nederland inderdaad het bizarre beleid om enerzijds te indiceren door het CIZ en anderszijds doelmatigheidskortingen op te leggen als er teveel gebruik gemaakt wordt van de bandbreedte van deze indicaties. Gevolg: te hoge indicaties worden aangevraagd om toch de gewenste zorg te kunnen leveren.
Oplossing: indiceer in uren i.p.v. in klasses.
CIZ kan prima indiceren, maar wordt vaak “overruled” door de beleidsregels van de zorgkantoren. Mogelijk dat in deze ook eens naar de overbruggingszorg gekeken kan worden. Daar gebeurd nl bijna hetzelfde: CIZ indiceert iets, het zorgkantoor geeft iets anders, afhankelijk van het beleid dat in de desbetreffende regio gevoerd wordt. Hiermee is het zorgkantoor van geldschieter tot indiceerder verworden. Misschien wordt het tijd om de functiescheiding weer terug te brengen zoals ie destijds bedoeld was: CIZ indiceert (het recht op zorg) en het zorgkantoor kijkt of de declaratie van de geleverde zorg terecht is. M.i. is het niet de taak van de zorgkantoren om te bepalen hoeveel zorg een cliënt nodig heeft.

De helft van de indicatie leveren heeft als 1 van de belangrijkste oorzaken, dat de zorgkantoren op dit vlak doelmatigheidseisen hebben, die erg dwingend zijn. In het inkoopdocument staan afspraken over doelmatigheid. Wanneer een instelling niet gemiddeld zorg levert, die op 50 of 60 % van de indicatie ligt, zal dit zijn weerslag hebben op d eproductieafspraken van een volgend jaar. Dreiging van kortingen dwingen de instellingen tot een dwingend en zwaar optuiugen van een controle en administratief proces die niet mee rin verhouding ligt tot de te leveren zorg en de kwaliteit daarvan.
Misschien moet Actiz daar eens een onderzoekje aan wagen?

de thuiszorginstellingen zijn dus prima in staat om zelf te indiceren! opheffen het dure inefficiente CIZ???