De medische fout werd door het ziekenhuis ruim twee jaar te laat gemeld bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ), blijkt uit onderzoek van NRC Next. In 2011 liet een gynaecoloog in UMC Utrecht weefsel onderzoeken uit de baarmoederhals van de inmiddels 55-jarige Adrienne Cullen. Zij was daar niet van op de hoogte. In het weefsel bleken kwaadaardige cellen te zitten. ‘De arts heeft de uitslag van het biopt niet gezien en er geen rekening mee gehouden dat hij geen alert van het laboratorium zou krijgen’, mailt het ziekenhuis. Ook deed de arts geen navraag. Een wetenschapper ontdekte twee jaar later, in april 2013, bij toeval de uitslag in het dossier van de vrouw. Een behandeling volgde, maar de vrouw bleek ongeneeslijk ziek te zijn. De verwachting is dat zij nog minder dan een jaar te leven heeft, meldt NRC Next.
Fouten
Pas nadat haar letselschadeadvocaat meerdere malen aandrong bij het ziekenhuis om het voorval te melden, werd de IGZ ingelicht. Dat gebeurde volgens de inspectie te laat, ziekenhuizen zijn namelijk verplicht om fouten direct te melden. ‘Een melding in 2013 was op zijn plaats geweest’.
Margriet Schneider
Margriet Schneider, sinds twee weken bestuursvoorzitter van UMC Utrecht, noemt het in een schriftelijke reactie ‘onverdedigbaar dat alles zo lang heeft geduurd’. Het ziekenhuis heeft “gefaald” in de zorg en begeleiding van Cullen, mailt ze. ‘Dat spijt ons oprecht.’
Inspectie
Eerder meldde het onderzoeksprogramma Zembla al dat er vaker medische fouten in het Utrechtse ziekenhuis bij de KNO-afdeling zijn achtergehouden voor de inspectie. Het UMC Utrecht heeft daarop een onderzoekscommissie ingesteld. De zaak Cullen wordt daar nu in meegenomen. Als oorzaak van de fout noemt het UMC Utrecht onder andere de overgang van papieren naar digitale patiëntendossiers. Er zouden inmiddels maatregelen genomen zijn om herhaling te voorkomen. Behandelaars krijgen nu automatisch een digitale melding bij nieuwe diagnostische uitslagen. (NOS)
Kwaliteitsnormen
Om kwaliteit te garanderen stellen wetenschappelijke verenigingen kwaliteitsnormen op. Ziekenhuizen proberen hier zo goed mogelijk aan te voldoen, terwijl verzekeraars over hun schouders meekijken.
