De zorguitgaven groeien in 2019 voor het eerst in zes jaar weer sneller dan de economie. ‘De opgeleverde bezuinigingen in 2015 zijn door de oplopende uitgaven per saldo tenietgedaan’, reageert gezondheidseconoom Wim Groot.
Groot reageert op de recent
Dat de zorguitgaven weer groeien/stijgen is een logisch gevolg omdat het weer beter gaat met de economie. Echter, innovaties, e-Health en andere zorgormen kosten, zeker in de beginfase meer geld dan dat ze opleveren. Veel zorg wordt herverdeeld over andere spelers, lees huisartsen, etc, deze willen voor de extra taken financieel gecompenseerd worden, dus hun budget stijgt, terwijl het budget van de ziekenhuizen en de MSB’s niet daalt. Immers, inkomsten van med. specialisten zijn niet gedaald tijdens de recessie. Daarnaast is het een farce om te geloven dat door nieuwe IT-technieken er op personeelsbestand bespaard kan worden. Immers, voor deze nieuwe technieken zijn duurdere IT-medewerkers nodig. Een bekend voorbeeld is dat in een ziekenhuis geen rekening had gehouden dat d.m.v. de implementatie van een state-of -the-art EPD het aantal dure IT-specialisten steeg van 50 fte naar 250 fte. Terwijl men voorhield dat er een personeelsreductie zou optreden. Deze personeelsreductie had echter betrekking op de lager opgeleide medewerkers die vroeger de papieren dossiers verzamelden. Een besparing van niets dus. De discussie over wie de kosten gaat betalen is al gevoerd. De rekening van al deze nieuwe leuke zaakjes wordt doorgeschoven naar de premiebetaler. Immers, zorg en ziekenhuizen zijn niet bezig met de combinatie van kostenbesparen, goede kwaliteit leveren en optimale service. Voor de overheid zijn patiënten een lijdend voorwerp.