Er zijn 12 HIS’en op de markt en de onderlinge uitwisselbaarheid is matig. Dat concludeert de expertgroep BOHAG, onderdeel van de NHG.
Een van de problemen is de digitale overdracht van medische dossiers. Deze is recent weliswaar verbeterd, maar correspondentiegegevens zijn nog lang niet altijd betrouwbaar. En na overdracht zijn ze soms onherkenbaar veranderd of niet te raadplegen.
Eerder al stelde de NVDA dit al vast na een eigen ledenonderzoek.
Overleg regionaal HIS
Daarnaast is de digitale medicatieoverdracht nog steeds niet geregeld. Ondanks gebruik van het LSP is deze alleen sluitend te krijgen met een papieren medicatieoverzicht.
Om deze en andere problemen op te lossen, stelt de BOHAG voor dat huisartsen in onderling overleg kiezen voor één regionaal HIS. De huisartsenzorg is immers onderdeel geworden van een groot regionaal netwerk. Bij gebruik van een regionaal HIS kunnen huisartsen beter hun stem laten horen.
Er moeten telkens nieuwe digitale toepassingen worden geïmplementeerd, aldus de BOHAG. Er is vraag naar transparantie van zorguitkomsten en inzage in en uitwisseling van medische gegevens met behoud van privacy. Hieraan kan het beste worden voldaan als de huisartsen hetzelfde regionaal HIS gebruiken.
Kwaliteit blijft achter
De BOHAG beklaagt zich verder over de kwaliteit van sommige HIS’en. Dit overigens zonder leveranciers bij name te noemen. Een onderzoek van de LHV uit 2016 maakte duidelijk dat geen enkel HIS destijds voldeed aan het NHG-referentiemodel. ‘Helaas helpt het onderzoek onvoldoende om alle HIS’en naar een hogere kwaliteit op te trekken,’ aldus de BOHAG. En onderzoek van dit jaar ‘laat zien dat bepaalde HIS’en nu duidelijk achterblijven in ontwikkeling’.
Huisartsen zijn nog relatief positief over ict, maar met name jongere dokters haken al af, volgens de BOHAG. ‘Het moeten werken met verschillende HIS’en is voor net begonnen waarnemers lastig, tijdens de opleiding wordt het niet besproken.’
Gebrek aan ondersteuning
Daarnaast is het gebrek aan ondersteuning in de afstemming tussen hard- en software en bij updates en verbindingen ‘een permanent ervaren struikelblok. ICT-onderhoud tijdens werkdagen en het oplossen van problemen via helpdesks conflicteren met het spreekuur.’
Ook het aanleveren van data aan zorggroepen en onderzoeksinstituten is volgens de BOHAG ’tijdrovend en frustrerend’. Dit door ‘voortdurende wijzigingen in systemen, procedures en veiligheidseisen’.
Innovaties als praktijkwebsites, wachtkamerschermen en patiëntenportalen vergen ten slotte veel onderhoud. ‘En er is geen betaaltitel voor degene, veelal de huisarts zelf, die hier kostbare tijd aan besteedt.’
Een typisch gevolg van het paard achter de wagen spannen met verschillende nadelen.
1) Aan de regio-grenzen en bij regio overschrijdende zorg blijven de problemen hetzelfde.
2) Doordat de huisartsen niet meer zelfstandig kunnen kiezen voor een HIS wordt de macht van de HIS leveranciers te groot en zal de kwaliteit achteruit hollen
Er zijn ook verschillende manieren om een paard voor de wagen te spannen, maar 20 jaar experimenteren en bijna een miljard investeren heeft de besluitvormers nog niet het voor de hand liggende licht laten zien. Ik doe een suggestie, misschien zit er wat in?
Patiënt eigenaar van zijn gegevens, en die verantwoordelijk maken voor de uitwisseling? Hij/zij is tenslotte de enige werkelijk belanghebbende. Het gaat om hem/haar gezondheid. En als dan die Patiënt eigenaar is van zijn gegevens, wat zou het dan handig zijn als hij die zou kunnen opslaan bij een al dan niet commerciële gegevensprovider, en overal waar hij/zij voor klinische ondersteuning gaat, de behandelaar toegang geeft tot het relevante deel van zijn/haar data.
De HISsen hebben allemaal een connect module hebben tot die gestandaardiseerde externe data-opslag en bieden mooie interfaces op die data.
Technisch, piece of cake? Voor de Patiënt zou het een zegen zijn.
sorry voor twee of drie taalfoutjes
Als NVDA hebben we hier al lang geleden aandacht voor gevraagd. Blij dat andere partijen dit nu ook inzien en er aandacht voor vragen. Constateren is mooi, nu nog partijen op een lijn zien te krijgen!
Hetzelfde systeem garandeert geen semantische interoperabiliteit. En, andere zorgpartijen hebben alsnog verschillende systemen. Uitwisselen van data is urgentie/eis (@IGJnl) en moet geregeld via RSO’s (@RSONederland), met meer mandaat, faciliteiten en verantwoording/transparantie.