De instroom in de basis-ggz blijft bij grote ggz-instellingen ver achter bij de verwachtingen. Dat komt vooral door de goedkope ggz bij de huisarts.
In de huisartsenpraktijk is de
Instellingen lijden groot verlies op basis-ggz
Achtergrond
‘Verpleegkundigen voelen dat de kernwaarden van hun vak in de knel zitten’
De coronamaatregelen hadden verstrekkende gevolgen op de zorg. Met name het intermenselijke zorgen voor elkaar aspect had het stevig te verduren. Ethici Hans van Dartel en Ankana Spekkink onderzochten in hun CEG-essay wat het dit jaar betekende om verpleegkundige te zijn.
Achtergrond
Ggz mag op proef stoppen met tijdsregistraties
De ggz mag nu al deels stoppen met hinderlijke tijdsregistraties, zij het op proefbasis. Het ministerie van VWS komt met een experimentele beleidsregel om dit makkelijker te maken. Het gaat zowel om indirecte patiëntgebonden tijd als om indirecte algemene tijd.
Eens met Alberts. Maar daar bovenop komt nog dat heel veel POH, als ze al verpleegkundigen zijn en ook de huisartsen zelf, geen experts zijn in ggz en daarmee nogal eens een verkeerde weg bewandelen De voorbeelden daarvan zijn legio. Ook de specifieke medicatie is geen werk voor al veel te drukke huisartsen. Iemand een idee waarom psychiaters geen 4 maar 8.5 jaar moeten studeren voor ze zover zijn? Maar niet gehinderd door enige kennis moest deze dwaasheid doorgeduwd worden want zo ‘lekker goedkoop’. Ik vrees met grote vrezen.
Waarom is het in de GGZ toch steeds zo dat het veld vooraf dit soort problemen vaak ziet aankomen, maar dat ambtenaren toch doorduwen en we achteraf met de gebakken peren zitten. Beroepsverenigingen riepen vooral al dat de drempel van het eigen risico voor de GGZ en de eis van een DSM classificatie zal betekenen dat kortere behandelingen en chronische patienten (laag inkomen) niet meer in de GGZ terecht zouden gaan komen. Produktgroep kort en middel kan je daarmee afschrijven, chronisch is feitelijk een laag tarief voor specialistische zorg en intensief is onderbehandeling van mensen met psychische klachten. Men kan zoveel hokjes op de behandelingen plakken als men wil, psychiatrische problematiek en mensen laten zich niet vervormen om in die hokjes te passen.