De instroom in de basis-ggz blijft bij grote ggz-instellingen ver achter bij de verwachtingen. Dat komt vooral door de goedkope ggz bij de huisarts.
Artikel bewaren
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
In de huisartsenpraktijk is de praktijkondersteuner ggz (POH-ggz) populair. Dat komt met name doordat die niet meetelt voor het eigen risico en doordat zo’n bezoek de kosten van een consult bij de psycholoog uitspaart. Behandeling in de basis-ggz drukt wel op het eigen risico en bovendien is er de eis dat de patiënt een stoornis heeft die staat vermeld in de DSM. Dit schetst de Monitor Basis Ggz van KPMG/Plexus.
Zorginkoop
De te lage instroom leidt tot knelpunten in de onderhandelingen met zorgverzekeraars. Zij stellen eisen aan de zogeheten productmix in de basis-ggz. Er zijn producten ‘Kort’, ‘Middel’, ‘Intensief’ en
Eens met Alberts. Maar daar bovenop komt nog dat heel veel POH, als ze al verpleegkundigen zijn en ook de huisartsen zelf, geen experts zijn in ggz en daarmee nogal eens een verkeerde weg bewandelen De voorbeelden daarvan zijn legio. Ook de specifieke medicatie is geen werk voor al veel te drukke huisartsen. Iemand een idee waarom psychiaters geen 4 maar 8.5 jaar moeten studeren voor ze zover zijn? Maar niet gehinderd door enige kennis moest deze dwaasheid doorgeduwd worden want zo ‘lekker goedkoop’. Ik vrees met grote vrezen.
Waarom is het in de GGZ toch steeds zo dat het veld vooraf dit soort problemen vaak ziet aankomen, maar dat ambtenaren toch doorduwen en we achteraf met de gebakken peren zitten. Beroepsverenigingen riepen vooral al dat de drempel van het eigen risico voor de GGZ en de eis van een DSM classificatie zal betekenen dat kortere behandelingen en chronische patienten (laag inkomen) niet meer in de GGZ terecht zouden gaan komen. Produktgroep kort en middel kan je daarmee afschrijven, chronisch is feitelijk een laag tarief voor specialistische zorg en intensief is onderbehandeling van mensen met psychische klachten. Men kan zoveel hokjes op de behandelingen plakken als men wil, psychiatrische problematiek en mensen laten zich niet vervormen om in die hokjes te passen.