Met PROM’s is uiteraard niets mis. Maar ik ben het eens met de auteur, wel bezien vanuit de juiste context en inbedding.
Wij voegen daar vanuit het Improvement Model aan toe; de positie van de klant moet uitgangspunt zijn/blijven en diens route naar groei en/of herstel en/of meer zelfredzaamheid, ongeacht type stoornis en ziekte.
Zowel in het ziekenhuis als binnen de GGZ valt het me op dat het sturen op de DBC’s soms zo dominant kan zijn dat het verhaal of de situatie van de klant (de persoon zelf) moeilijk in beeld te krijgen is.
Het vervelende met DBC’s en PROM’s is dat professionals vrezen in de behandeling geen tijd of ruimte meer te hebben voor hun eigenlijke vak; mensen persoonlijk te steunen bij ziekte. Soms mist echter elke vorm van reflectie hierop vanuit hulpverlening en organisatie, gewoonweg omdat het integrale plaatje (in het dossier en DBC) in essentie ontbreekt…
Deze kwestie is zeker niet alleen te wijten aan de bekostiging of prestatie indicatoren. Het ligt ook aan de creativiteit en expertise van de professional, en de lenigheid van de organisatie om het belang van financiering, en het nut van toezicht, niet een eigen leven te laten leiden…
Oplossing ligt in het opnieuw ordenen en borgen van secundaire bepalingen in een juiste koppeling met het klantproces; zodat het juiste gesprek tussen klant en medewerker van meet af aan niet belemmerd wordt.

Als Achmea vinden wij patient reported uitkomsten van zorg heel belangrijk, maar ook het perspectief van de professional is van belang, èn én dus. Wat wil je als professional weten van je patient om tot goede zorg te komen, en wat je zou moeten willen registreren om te kunnen zien of je interventie heeft geholpen en de gezondheid van je patient verbetert? Om op uitkomsten te kunnen spiegelen om te verbeteren gaat het om deze bereikte verbetering (de delta). Deze delta kan voor inkoop een indicator zijn voor goede, betere en beste zorg. Daarvoor hoeft dus helemaal niets extra’s geregistreerd te worden!

Lees meer over PROMs in dit whitepaper: https://bitly.com/wp-PROMs, over o.a. belang van intrinsieke motivatie, praktijkcase en interviews met Stichting Miletus en TNO.

Als die PROM’s gebruik gaan worden voor zorginkoop dan worden ze gemanipuleerd om de zorg te verkopen, en dan zijn ze onbruikbaar voor de verbetering van zorg en zorguitkomsten op patiëntniveau.
Het is tijd voor een heldere keuze: wel of niet voor zorginkoop, maar niet voor zorginkoop en zorgverbetering.

u zegt het (net) niet met zoveel woorden, maar wat er eigenlijk mis is, is de ‘geest van het zorgstelsel’. die is vooral door liberaal toedoen namelijk niet zozeer gericht op de kwaliteit van zorg en leven van de patiënten, maar op macro-economische kengetallen, waarmee het oligopolistische kartel van zorgverzekeraars (waarop zorg- noch mededingingsautoriteit grip blijken te kunnen krijgen) en zorgaanbieders vooral elkaar bestoken. de patiënt, die vaak toch al afhankelijk is van het aanwezige aanbod voor de zorg die hij (acuut) nodig heeft, heeft weinig aan deze kengetallen, die hem nauwelijks inzicht verschaffen in de kwaliteit van het aanbod, en vaak al helemaal niet ingaan op de kwaliteiten, die hij van zorg verwacht.
ik blijf het zeggen: zorg noch patiënt winnen bij een overheidsbeleid dat er vooral op gericht is de zorg betaalbaar te houden voor de belastingbetaler, die doorgaans die zorg (nog) niet nodig heeft en vaak niet beseft, dat de kosten die hij nu bespaart dubbel terug zullen komen op het moment dat hij die zorg wel nodig heeft. als die zorg dan überhaupt beschikbaar is.